علیرضا حسین خانی فرزند ابراهیم متولد ۱۳۰۴ در محله پشت بازار خرم آباد بود پدرش از نوازندان سرنا بود که زندگی روزمره را با نجاری و نوازندگی سپری می کرد علیرضا به دلیل اینکه هنر را به ارث از پدر گرفته بود نوازندگی کمانچه را برگزید
وی بدلیل اینکه در سنین پائین در تامین معاش خانواده نقش بسزائی داشت نتوانست تحصیلات خود را ادامه دهد و علم و مدرسه را در ششم ابتدائی رها نمود طبعی پرشور آمیخته به تاثیراتی از جنبش ملی صنعت نفت و تسلط برکمانچه ،روحی خلاق و پویا در کـار اســـتـــاد دمــیــد بطوریکه در هنگام نوازندگی فی البداهه قطعاتی میساخت و بر آنها شعر میسرود
تاثیر سازوهنر استاد آنچنان احساسات شنوندگان خـود را بر می انگیخت که هیچکس نوازندگی او را قطع نمی کرد و او خود بسیار بجا و هماهنگ با پسرض که نوازنده ماهـر تمبک بود قطعه را عوض می کرد و در همان لحظات اول شنونده را مجذوب هنر خود می نمود
این هنرمند که در اواخر عمر خود منزوی شده بود در پائیز ۱۳۵۰ در سن ۴۶ سالگی با انبوهی از آرزوها و رنجهایش چشم از دنیا فرو بست.
بی شک خلاصه ای که گذشت حق مطلب را در مورد استاد ادا نمی کند اما اشاره ای کوتاه به گوشه ای از تاریخ عمیق موسیقی عمیق منطقف بود که در آینده وظیفه همه متعهدان به فرهنگ و تاریخ ملی است که زندگی و آثار هنرمندان محیل ملیت های مختلف ایـران را جمع آوری و ثبت کنند و در خدمت اعتلای هنر میهنمان قرار دهند
یــاد همه هنرمندان گمنام محلی و یاد استاد علیرضا حسین خانی گــرامـــی بـــاد.
